تو را دوست دارم
همچون پگاه صبح
بر شقیقه ی آفتاب
همچون سلام آغازین سحر بر رخ شقایق ها
تو را دوست دارم
همچو نسیم خوش صبح
بر گندمـزار موهایت
که عطر خوش زندگی ست
و زلال بوسه های باران
بر لب تشنه ی بیابانی خشک و بی جان،
تو را دوست دارم
همچون رویای شیرین شبهای بی تکرار
همچون رد پای ستاره ای گمشده
در شب های زیبای کویر
و همچون اغوش گرم
بهار بر شکوفه های نارَس گیلاس…
تو را دوست دارم
بی مثال و بی همتا پر تکرار و مستدام ،
ای بهار ای طلوع
و ای همیشه سبز جاوید ..
بر من ببار و جـاری شو
که زندگی عاشقانه ای ست بی تکرار
و حقیقتی است جاوید….
شاهرخ صفرنژاد(حسین)
