شعری از آزاد میبدی

مرا حالِ دگر دادی تو ای عشق
عجب شوری بسر دادی تو ای عشق

ز پا افتاده بودم سخت ناکام
سعادت را ثمر دادی تو ای عشق

توان و تاب ِ من کردی مُضاعَف
مرا از غم گذر دادی تو ای عشق

من و عشق و جنون و راز و مستی
تو عقلم را هدر دادی تو ای عشق

جهان بی عشق مفهومی ندارد
چه جانان خبر دادی تو ای عشق

غمین بودم و دلسرد و گرفتار
وجودم را شرر دادی تو ای عشق

عطا کردی به من طبع روان را
به من هم شعر تر دادی تو ای عشق