بدخطی و کندنویسی در دانش‌آموزان

جمهور پرس: دوره ابتدایی برای دانش آموزان اصلی‌ترین دوره تحصیل محسوب می‌شود که اگر در آن نکات آموزشی به طور اصولی به کودکان آموزش داده نشود، در درازمدت عواقب جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت که حتی در بزرگسالی هم با کودک همراه خواهد بود. برخی دانش‌آموزان داری ضعف در ناحیه دست خود هستند که باید به آن اهمیت ویژه‌ای داده شود و این ضعف را جدی گرفت. این ضعف سبب کندنویسی یا بدخط نویسی برای آنها می‌شود که متاسفانه موجبات دلزدگی و بی‌حوصلگی آنها در انجام تکالیف خود را به دنبال خواهد داشت. این مسأله باید در درجه اول توسط آموزگار تشخیص داده شود و به اولیا اطلاع‌رسانی گردد تا چاره‌ای برای آن بيانديشند زیرا اگر این روند ادامه داشته باشد، کودک در نوشتن املا سر جلسه امتحان نیز دچار مشکل شده و از دیگر همکلاسی‌هایش عقب می‌ماند. استرس و اضطراب‌های ناشی از کندنویسی کودک حتی در زمان انجام تکالیف یا سر جلسه امتحان بسیار شایع است، زمانی که آموزگار در کلاس مشغول گفتن املا است، کودک ممکن است حتی چندین کلمه را هم ننویسد تا به دوستانش برسد یا بر اثر آشفتگی ناشی از خستگی دست، کلمات را بد خط بنگارد. این پریشانی و عصبی شدن به کودک آسیب می‌زند و ذهن او را مختل می‌کند و گاه دیده شده کودک از نوشتن‌های مکرر بدش می‌آید. ممکن است کودک از نظر هوش بسیار توانمند باشد اما به خاطر مسأله کندنویسی به پیشرفت تحصیلی او لطمه وارد شود. آموزگار باید با کنترل به موقع در بین دانش‌آموزان این مورد را بررسی کند. زمانی که دانش‌آموز مداد را زیاد روی کاغذ فشار می‌دهد یا هنگامی که نمی‌تواند مداد را به طور صحیح در دست خود بگیرد، آموزگار باید نحوه صحیح نوشتن را به او بیاموزد. برخی فعالیت‌های دست‌ورزی می‌تواند در این خصوص به کودک کمک کند تا ضعف موجود در دست او از بین برود. یکی از این فعالیت‌ها خمیربازی و سفال‌گری است. زمانی که کودک خمیربازی را در دستش ورز می‌دهد باعث می‌شود ماهیچه‌های خشک دست او شروع به حرکت کند و آماده شود تا حرکات زیادی انجام دهد همچنین هنگامی که در حال ساخت کلاژ است می‌تواند کاغذهای رنگی را با دستش مچاله کند و حرکت‌های مناسب برای تقویت عضله‌های دست انجام دهد. بازی با کش‌های رنگی توسط انگشتان دست هم می‌تواند به بهبود وضعیت ماهیچه‌های دست کودک کمک کند. انجام این فعالیت‌ها سبب می‌شود که آرامش ذهنی و روانی کودک بازگردد و کودک خود را همانند همکلاسی‌های خود ببیند، تشویق او در انجام این فعالیت‌های دست‌ورزی می‌تواند به خاتمه دادن کندنویسی کودک کمک شایانی داشته باشد. گاه دیده شده کودک در هنگام نوشتن به طور نادرستی می‌نشیند این مسأله نیز باید به طور جدی بررسی شود و از سوی والدین و بخصوص آموزگار به دانش‌آموز تذکر داده شود. فرایند کندنویسی باید در همان سال‌‎های اولیه تحصیل کودک مورد بررسی قرار گیرد تا بتوان این مورد را برطرف کرد و کودک دچار ضعف در اعتماد به نفس و یأس و بی‌حوصلگی در انجام تکالیف خود نشود‌ زیرا کودک هنگامی که تکالیفش را انجام ندهد یا آن را بدخط بنویسد احساس نارضایتی دارد و خود را با دیگر همکلاسی‌هایش مقایسه می‌کند.