جمهور پرس/ سالهاست که خودروسازهای ما علیرغم نوآوریهایی مضحک در بازار داخلی، اشتغال و کارگران را بهانه کرده اند و همواره خود را از زیر تیغ بازخواست به دلیل بی کیفیت بودن محصولات رهانده‌اند.
در آخرین اتفاق خودرویی و پر سر وصدای کشور که تصادف چند ده دستگاه خودرو داخلی و خارجی را شاهد بودیم و همگان دیدیم که هیچ یک از کیسه های حفاظتی سرنشینان برای حفاظت از جان سرنشینان باز نشد، مدیر خودروساز با وقاحت تمام مشکل را به سازنده کیسه هوا حواله کرد و هیچ کس حتی به خود اجازه نداد با این مدیر برخورد کند.
علت پر واضح است. خودمان بیش از این خسته نکنیم. زور حاکمیت به مافیای خودروسازی نمی رسد. اگر به چند سوال بی پاسخ طی سال های اخیر توجه کنیم عمق فاجعه بیشتر روشن می شود. چند دولت عوض شده و همگی با قول بهبود وضعیت خودروسازی بر سر کار آمده اند اما دولتها رفتند و خودروسازان ماندند؟ چندبار وقتی سخن از تحریک بازار یا تقاضا و حتی تولید به میان آمد، به جان سرازیر شدن سرمایه ها به سمت صنعت ساختمان، وامها و تسهیلات سر از خودروسازی درآوردند؟
بگذارید راحتتان کنم. قرار نیست هیچ اتفاقی برای خودروسازی ما بیفتد و همه این بگیر و ببندها در نهایت به چیزی که من و شما را خوشحال کند و خودرو با کیفیت تر به دستمان برسد منجر نمی شود.
اگر بگوییم که خودروسازی از ابتدای راه تا کنون هیچ پیشرفتی نکرده که به خطا رفته ایم اما اگر خودروسازیمان را با همتایانش مقایسه کنیم، باید بگوییم که هیچ پیشرفتی نکرده است.
هر وقت انگشت اتهام به سمت خودروسازها دراز شد، یا گفتند همین اشتغال را هم از کارگر ایرانی دریغ نکنید… با تعطیل شدن خودروزی‌ها عدی زیادی بیکار و زندگی های زیادی در معرض خطر قرار می گیرند… واویلا که تحریم چه بر سر ما آورده است… واردات هرگز… و چندین و چند بهانه دیگر.
نمیدانم کسی نیست که به خودروسازها بگوید کسی قرار نیست تعطیلتان کند؟ کسی نمی خواهد بگوید که شما تولید نکنید؟
خودروسازی اگر داخلی باشد و سرمان در برابر شرق و غرب آسیا بالا باشد که باعث افتخار است. اما چون اینچنین نیست از خودروسازیمان می نالیم.
از همه اینها بگذریم. به نظر می رسد حتما دولتها هم منافعی دارند که با خودروسازها برخورد جدی نمیکنند و یا مجلس نشینان هم حتما معذوریتی دارند که این زخم کهنه را مرهمی نمی گذارند. برای همین است که می گویم بیش از این خود را خسته نکنیم؛ زور حاکمیت به مافیای خودروسازی نمی رسد.
