جمهور پرس: وقتی در ناسا پروژه آپولو (ارسال اولین انسان به ماه) با موفقیت انجام شد، خیلی از متخصصان و افراد مختلف ۲۴ ساعت در روز کار و تلاش کردند تا پروژه آپولو موفقیت‌آمیز اجرا شود. ولی یک نفر ادعا کرد مهم‌ترین وظیفه را من انجام داده‌ام و اگر من نبودم امکان نداشت این پروژه موفقیت‌آمیز انجام شود! به نظر شما آن شخص چه کسی بود؟
این شخص مدعی، نه محقق بود و نه متخصص و نه حتی یک کارشناس ساده! این شخص کسی بود که باید دائما قهوه درست می‌کرد و با این قهوه به افراد پروژه کمک می‌کرد تا بتوانند بیدار بمانند و بر خستگی‌شان غلبه کنند و پروژه را به اتمام برسانند، اینجا بود که مفهوم جدیدی در مدیریت شکل گرفت به نام سندروم آپولو.
سندرم آپولو زمانی به وجود می‌آید که یک نفر تمام تلاش خود را می‌کند تا تمام دستاوردهای تیم را به نام خود ثبت کند!
بسیاری از افراد تصور می‌کنند که وقتی می‌خواهند تیمی تشکیل دهند حتما باید تمام اعضای آن تیم را افراد نخبه و رده بالا انتخاب کنند ولی خب این تصور اشتباهی است که اتفاقا نتیجه معکوس دارد و باعث می‌شود تیمی با مهره‌های طلایی، نتایج مفتضحانه‌ای به بار بیاورد. چراکه رقابت بین اعضای تیم شکل می‌گیرد و همه سعی می‌کنند خود را برتر نشان دهند و دچار سندروم آپلو می‌شوند.
اجازه دهید برای درک بهتر ماجرا، مثال واقعی بزنم: سال‌های سال وقتی رئال مادرید افتخاری کسب می‌کرد همه اسم رونالدو را می‌آوردند ولی وقتی سال ۲۰۱۶ زیدان سرمربی رئال شد، توجه‌ها از رونالدو کم شد. همه میگفتند زیدان می‌تواند این تیم را به اوج برساند. رونالدو احساس کرد قرار است که از این به بعد تمام دستاوردها به نام زیدان نوشته شود.
اینجا چالش اصلی زیدان شروع شد! اوایل سرمربیگری زیدان، رونالدو نه تنها با او ارتباط نگرفت بلکه تیم را هم به هم ریخته بود. رونالدو می‌خواست خودش بهترین ستاره رئال باشد نه زیدان!
اما زیدان متوجه ماجرا شد، هرچند خودش اسطوره و بهترین بازیکن دنیا بود ولی در مصاحبه‌ای گفت: “رونالدو بهترین بازیکن تاریخ است” و بارها این صحبت را در جاهای مختلف تکرار کرد تا اینکه رونالدو کم کم آرام شد و رئال سه سال پیاپی قهرمانی را کسب کرد.
سندرم آپولو به ما می‌گوید اگر در یک تیم چند فرد توانمند وجود داشته باشند، چون که هرکس به تنهایی توانمندی فوق‌العاده و منحصر به فردی دارد، اما هیچ کدام تمایلی به موفقیت جمعی ندارند و هرکس سعی می‌کند حرف خودش را به کرسی بنشاند. این تیم روی کاغذ مدعی کارهای شگفت‌انگیز است، اما در عمل نمی‌تواند دستاورد خاصی کسب کند!
راه مقابله با این سندروم چیست؟
۱- افرادی که توانایی خود را بالاتر از سایر اعضای تیم می‌دانند را شناسایی کنیم و مستقیم به آنها بگوییم که ما متوجه توانایی بالای تو هستیم و برای همین تو را انتخاب کرده‌ایم. در بسیاری از اوقات، افراد چون حس می‌کنند توانایی‌شان دیده نمی‌شود، به سندروم آپولو مبتلا می‌شوند.
۲- اگر رهبر تیم هستید با افراد توانمند تیم رقابت نکنید. بسیاری از اوقات، خود رهبران گروه دچار این سندروم می‌شوند، چون حس می‌کنند موفقیت تیم به نام اعضای تیم ثبت می‌شود و خودشان دیده نمی‌شوند.
۳- اگر چند فرد توانمند در تیم داریم تا حد ممکن مسئولیت افراد توانمند را از هم تفکیک کنیم یعنی ترکیب تیم را طوری نچینیم که کار این افراد باهم تداخل داشته باشد.
۴- درکنار افراد توانمند حتما چند فرد ضعیف در گروه قرار بدهید که توانمندی افراد توانمند بیشتر دیده شود.
