شعری از علی زینال زاده «شفق»

مرا با قهوه ی فنجان چشمت
تو بودی آشنا کردی و رفتی

دلم با چشم جادویت ربودی
مرا از غم رها کردی و رفتی

برایم از زلیخا قصّه گفتی
به یوسف مبتلا کردی و رفتی

تو با آن خنده های دلفریبت
دلم با حیله ، جا کردی و رفتی

کمان ابروی خود را جای محراب
عبادتگاه ما کردی و رفتی

شدی نخل خیالی در ضمیرم
تو قصد جان ما کردی و رفتی

دل کاغذ به اشک خامه خون شد
چنین ظلمی روا کردی و رفتی

علی زینال زاده «شفق»