شعری از فاطمه سادات نوابی

شده از خاطره ای پیر شوی، من شده ام
یا که بیمار و زمینگیر شوی، من شده ام

شده از درد نبودش همه شب گریه کنی
یا به هر خاطره زنجیر شوی، من شده ام

شب و مهتاب و غزل ها پی هم آمده اند
تا که یک شاعر درگیر شوی، من شده ام

تو برایش غزلی ناب بگویی هر بار
که نخواند و تو دلگیر شوی، من شده ام

تو ز فرهاد و نگاهش غم حسرت بخوری
همچو شیرین زغمش پیر شوی من شده ام

فاطمه سادات نوابی