شعری از معصومه خدابنده

این که ؛ هستم را
تو رقم زده ایی

سکوتی مبهم
چشمانی بارانی
و سایه ای از تردید

سطر به سطر
خودم را شعر میکنم
وترا مَطلع هر شعر

هر شب مجلس ِ
عزایی است غم انگیز
واژه ها از دردمن
شیون و زاری می کنند

صندلی خالیت
داغ قلمم را تازه میکند

بدون تو رازی ندارم
من ، من ِ نیمه جان
در کنار واژه ها جان میدهم
سرنوشت من، بعداز تو

با واژه ها /رقم خورده

معصومه خدابنده