روزگاری دل او ساده ترین بود
از میان تیره دلان، روشن ترین بود
فکر او رویایی،دل او دریایی
دریای آرامش او هم آرام ترین بود
قلب او پاک، روح او بی آلایش
در مهربانی و صفا بخشنده ترین بود
سادگی او، یکرنگی او شد زبانزد
افسوس روزگار با او بی رحم ترین بود
او که عمری را به پاکی گذراند
قسمتش از گیتی آلوده ترین بود
قصد خیرخواهی داشت بهر همه
ولی سهم نیک نوازی اش پر جفا ترین بود
با وفا ماند همچنان به عهدش
صد حیف، نصیبش بی وفا ترین بود
اکنون خاطراتش مانده، او رفته
دریغا حتی رفتنش هم بی صداترین بود
پروین خسروی فرد
