شعری از کبری اسدی نیازی

نیمه شب بيدارم و بر چشم خیسم، پلکها
ناز نازان، مهربان بر خواب فرمان میدهند

میکشد سوت قطار شعر، سوزنبان عشق
اشکها در ایستگاه چشم تر، جان میدهند

آب را میرابهای کدخدای خستگی
بسته اند و بر نگاهم اشک سوزان میدهند

بر کویر تشنه ی روح نجیبم، ابرها
گر نمیبارند اما، بوی باران میدهند

دختر ایمان اشکم را نگهبانان درد
دست و پا در بند از چشمم به شیطان میدهند

یک به یک بر آسمانم سهره های آرزو
بر فضای خالی احساس، پایان میدهند

کبری اسدی نیازی